Om de zoektocht naar een duurzame relatie met (nieuwe) opdrachtgevers te bespoedigen stuurde ik een handgeschreven sollicitatiebrief aan enkele tijdschriften. Dat leverde vooral het voornemen op om te blijven werken op een manier die bij mij past en om de naam die ik ooit koos voor mijn onderneming weer een beetje letter te nemen: meer ingrediënten in de cocktail. Naast schrijven dus ook spreken, organiseren, onderwijzen en exotische werkzaamheden die ik nog niet ken. Hier de kern van mijn brief:

Schrijven, en dan vooral de fase die zich daarvóór bevindt, is mijn excuus om op een heel geleidelijke manier te ontdekken wat er in de wereld speelt, op allerlei terreinen. Ik zie mijn praktijk als de orchidee (de epifytische soort) die met de boom als basis kan bloeien; dat zou het uitgangspunt voor een samenwerking kunnen zijn.

Ik wil graag werken voor een opdrachtgever die zich in mijn eigen waarden en interesses herkent:
– Ik vertel graag verhalen en anekdotes. Dat heb ik van mijn vader;
– Het gaat mij te vaak over wie je kent en waar je naartoe gaat, maar wie je bent en waar je stilstaat zijn misschien wel interessanter (ook wanneer je geen bekende Vlaming of Nederlander bent);
– Ik probeer de lezer enerzijds onder te dompelen in mijn beleving en hoop anderzijds een persoonlijke relatie tot het onderwerp te stimuleren door het toedienen van een milde dosis kennis en mogelijkheden. Het opdringen van een hermetische mening is nooit mijn bedoeling;
– Ik heb een niet geëxpliciteerde maatschappelijke betrokkenheid die zich onder andere uit in zo veel mogelijk vegetarisch en biologisch eten, het begroeten van onbekenden en de poging ondanks vooraannames altijd open te staan voor nuanceringen, het water waarin de broccoli gekookt heeft gebruiken voor de planten;
– Ik voer graag persoonlijke gesprekken met mensen en dan met name over de relatie tussen hun werk (meestal creatief) en hun persoonlijkheid;
– Ik vraag net zo lief naar het bekende als naar het onbekende;
– Ik wil lezers verbinden met goede ideeën die hen met evenveel verbazing doen kijken naar een tictac-doosje als naar een oplossing voor de plasticsoep of een virtuoos schilderij van Kati Heck;
– Ik wil met mijn artikelen schijnbaar vastzittende luiken in het hoofd openen, korte metten maken met idées fixes, en zelf denken stimuleren;
– Ik ben voor kwetsbaarheid, voor eerlijkheid, voor persoonlijkheid. Voor meer voelen en minder denken. Voor oprechte rafelrandjes en tegen opgepoetst falen dat het goed doet op Facebook;
– Ik wil een betekenisvol leven leiden volgens een menselijke maat.

Dit is mijn CV. Ik hoor graag van jullie.