[ Gepubliceerd in PF06 – 2018 ]
Het idiosyncratische werk van Bruno V. Roels (1976, Gent) is komende zomer te zien in ‘Iconobelge’, een van vier tentoonstellingen in het kader van het gloednieuwe fotofestival Antwerp Photo dat deze zomer in de Scheldestad zal plaatsvinden. De fotografie van Roels heeft ook een verband met het thema van dat andere fotofestival een stukje noordelijker waarover u kunt lezen in dit nummer van PF: de natuur. Achter het aantrekkelijke, ogenschijnlijke makkelijke motief van de palmboom gaan vele echo’s, historische verbanden en implicaties schuil, maar ook bij enkel een vaag besef daarvan spreekt het geheel van zijn analoge, meestal kleine printjes tot de verbeelding. Tegen het decor van een Italiaans restaurant waar de muren getooid zijn met het werk van ronkende namen, meandert het gesprek langs iconen als de Bechers, Andy Warhol, modernistische fotografie, popmuziek en, natuurlijk, palmbomen.Lees meer
[ Gepubliceerd in PF05 – 2018 ]
Vincen Beeckman (Brussel, 1973) is fotograaf, reiziger en curator, maar bovenal een buitengewoon betrokken mens dat graag andere mensen ontmoet. Daarbij is hij een verlegen mens die in fotografie een alibi vond om nieuwe werelden te ontdekken en die ontmoetingen een handje te helpen. Ontmoetingen met Portugese vissers, daklozen, minderjarige asielzoekers en passanten op straat bijvoorbeeld. In zijn thuisstad Brussel, waar hij een spilfiguur in de kunstscène is, krijgt hij de wereld voor zijn lens. Soms wordt het hem te machtig en trekt hij er op uit, de wereld in, met een analoge compactcamera in zijn jaszak en een stapeltje afdrukken als betaalmiddel. Al zijn foto’s samen vormen een poëtische documentaire reeks over het leven, waarvan de betekenis zich ophoudt in de ruimtes tussen de banale zaken die hij vastlegt.Lees meer
[ Gepubliceerd in Pf 2 – 2018 ]
Wat kun je nog vragen aan een vijfenzeventig-jarige fotograaf met een palmares als dat van Harry Gruyaert? Harry Gruyaert, de pionier van de Europese kleurenfotografie die in een adem met Saul Leiter wordt genoemd. Hoe het komt dat hij minder bekend is dan zijn collega’s bij Magnum? Wat zijn lievelingskleur is? Hoe het kan dat hij altijd op het juiste moment op de juiste plek lijkt te zijn? Gruyaert blijkt aan één woord genoeg te hebben om het vat vol verhalen dat hij is rijkelijk te doen vloeien. “Fotograferen is een manier van leven. Het is vrijheid, ontdekken, leren van dingen te houden.”
Lees meer
[ Gepubliceerd in PF1707 ]
Bieke Depoorter (1986, Kortrijk, BE) slaapt graag bij andere mensen thuis. In de afgelopen jaren reisde ze onder andere door Rusland (‘Ou Menya’), de Verenigde Staten (‘I am about to call it a day’) en Egypte, elke dag opnieuw op zoek naar een plaats voor de nacht. Haar queeste betreft echter altijd meer dan dat, ze zoekt naar intimiteit gehuld in de veilige schemer. Die legt ze vast met een opmerkelijk oog voor kleur, compositie en de fictieve kwaliteiten van de situaties waarin ze verzeilt. Deze winter toont ze in het Fotomuseum Den Haag de serie ‘As it may be’. Daarmee gunt ze ons een blik op het angstvallig beschermde privé-leven van de gewone Egyptenaar, en bewijst ze meteen waarom ze al zo jong haar sporen verdiende. In 2009 behaalde ze een master aan de KASK in Gent. In 2012 werd ze aspirant lid van fotoagentschap Magnum, in 2016 volgde het volwaardig lidmaatschap.Lees meer
[ Gepubliceerd in PF 1708 ]
Sebastian Schutyser (1968) werd geboren in Brugge, maar groeide op in Congo. Studeren deed hij terug in België, eerst politieke wetenschappen, daarna fotografie. “Dat was voor mij de manier om terug te kunnen gaan naar Afrika.” Hij trok naar Mali om er een serie portretten te maken en stuitte al doende op een uniek architecturaal fenomeen: antropomorf aandoende moskeeën, opgetrokken uit leem. Een eerste serie foto’s daarvan leverde hem steun van de Aga Khan Trust for Culture op, waardoor hij de grootste inventaris tot dan toe kon maken. Schutyser richt de lens van zijn camera op fenomenen met sacrale en sculpturale kwaliteiten te midden van grote veranderingen. Het resultaat is een groeiende reeks minutieus voorbereide, poëtische, met emotie geladen beelden. “De documentaire systematiek is voor mij een tegenwicht om de ontroering te laten spreken.”Lees meer
